JAK MOTYWOWAĆ?

Presja rodzi opór. Im bardziej dorosły chce i naciska, tym bardziej dziecko nie chce i się przeciwstawia. Im bardziej zaangażowany jest dorosły, tym mniej zaangażowane jest dziecko. Dorosły biorąc na siebie nadmierną odpowiedzialność za wyniki dziecka, czyni je nieodpowiedzialnym. Nadmiernie angażując się, czyni je nie zaangażowanym. Organizując mu pracę – niezorganizowanym, niezdyscyplinowanym. Taką postawą obniża dziecku nie tylko motywację, lecz także ogólne samopoczucie, poczucie wpływu na własne życie i samoocenę. Nie oznacza to, że dorosły powinien „stać obok z założonymi rękami”. To druga skrajność – pozostawienie dziecka samemu sobie.

Jak rodzic powinien postępować, aby zachęcić dziecko do nauki?

Wspierać, ale nie wyręczać – pomagając w odrabianiu zadań domowych nie należy wyręczać dziecka. Powinno przyzwyczaić się do podejmowania wysiłku.
Mądrze motywować – od kary lepsze są nagrody, ale stosowanie ich musi być ostrożne. Drobna nagroda, np. uznanie rodzica, pochwała.
Doceniać osiągnięcia dziecka – osiągnięcia, a nie stopnie.
Nie pozwalać dziecku, by źle mówiło o sobie – nieświadomie dajemy dziecku etykietę, sprawiamy, że dziecko tak zaczyna myśleć o sobie.
Budować w dziecku poczucie własnej wartości – wiara we własne możliwości może zaprowadzić na szczyt.

Typowe błędy, które popełniają rodzice:

Nadmierna kontrola – pozbawia dziecko odpowiedzialności i motywacji
Uczenie się za dziecko – rodzice niezadowoleni z efektów dziecka sami biorą się do pracy. Obawiają się, że dziecko same sobie nie poradzi.
Zbyt wysokie wymagania – koncentrując się na błędach odbierają dziecku satysfakcję z wykonanej pracy.
Niewłaściwe motywowanie – rodzice, żeby zachęcić do nauki: moralizują, straszą, przekupują, wyznaczają kary, zawstydzają.
Brak zainteresowania rodziców nauką dziecka – rodzice uważają, że dziecko samo powinno dać sobie radę.

Wskazówki:

Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka
Okazuj życzliwe zainteresowanie sprawami szkolnymi dziecka
Zamiast krytykować i oceniać – dodaj mu otuchy
Mów mu o tym, co cię martwi i czego od niego oczekujesz
Oddaj mu odpowiedzialność za naukę
Rozmawiaj z dzieckiem o jego zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość
Wdrażaj dziecko do systematyczności
Unikaj atmosfery napięcia
Chwal - za osiągnięcia, a także za właściwy wysiłek
Nie porównuj dziecka do rodzeństwa, kolegów
Nie zaprzeczaj jego uczuciom
KOCHAJ I AKCEPTUJ.

Źródło
Głos Pedagogiczny
www.zsl.szczecin.pl